Casaretto yapıtlarıylda insanın kültür ve coğrafyayla olan bağını kendi kişisel tarihi, mitler, bilim ve teknoloji üzerinden aktarır. Benimsediği anlatım zamansal ve mekânsal bir doğrusallığı takip etmez. Sanatçı veri ve bilgi arasındaki ayrımı; müdahale edilenle edilmeyen, doğadan gelenle onu taklit edenin farklarını ortaya koymaya çalışarak; sanatın doğayı taklit etme işlevini sorgular. Şimdiye kadar kullanılan en kadim teknikten en karmaşık teknolojiye kadar sanat edimini ayrıştırır, parçalara ayırır ve malzemenin bir araya gelişini yeniden düzenleyerek el becerisi-ustalık gerekliliklerini inceler ve tatbik eder. Bu doğrultuda, araçların ve tekniğin sınırlarına, kurallarına ve kültürel tarihlerine sadık kalarak, sonucu malzemenin kendisine bırakır. Kullandığı malzemeler bu yüzden çok çeşitlidir. Sanat yapımı süreçlerini teknik ve düşünsel olarak üretimlerinin merkezine koyması sebebiyle son çıktı yerine geçtiği aşamalar ön plandadır. Ele aldığı tekniğin geçmişte başkası tarafından uygulanmış olmasını bir kılavuz olarak alır.tekniğin gerektirdiği düzensiz bir dizi bedensel hareketi tekrarlar ve imite eder; dolayısıyla sanatçının eylemlerinin performatif sonuçları eserler üzerinde takip edilebilir.   

Guido Casaretto (d.1981) İstanbul’da yaşayıp çalışmaktadır. Sanatçı Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi’nde ve Bolonya Güzel Sanatlar Akademisi’nde resim öğrenimini tamamladı. Sanatorium’un kurucularından olan sanatçının kişisel sergileri: Crossing Carnevale (Zilberman Gallery, İstanbul, Türkiye, 2021),The Ghosts of Matter (MOCAK, Krakow, Polonya, 2019), Papa ve Galileo Küçük Bir Anlaşmazlığa Düştü (Zilberman, İstanbul, Türkiye, 2017), Synesthesia (Zilberman, İstanbul, Türkiye, 2015), Sistem Dışı Bağıntılar (Zilberman, İstanbul, Türkiye, 2012), Varsayılan (Sanatorium, İstanbul, Türkiye, 2011); katıldığı karma sergilerden bazılarıysa şunlardır: Günün Sonunda (OMM-Odunpazarı Modern Museum, Eskişehir, Türkiye, 2021), Victoria Ulusal Galeri Trienali (Melbourne, Australia, 2020), Kilidi Aç, Zilberman Gallery, İstanbul, Türkiye, 2020), Vuslat: Erol Tabanca Koleksiyonu’ndan Bir Seçki, küratör: Haldun Dostoğlu, OMM- Odunpazarı Modern Müze, Eskişehir, Türkiye, 2019), Parça Bütün II, (Art On İstanbul, Türkiye), Figure and Design (curators: Monika Kozioł, Maria Anna Potocka MOCAK, Krakow, Polonya, 2018), Huzursuz Anıtlar (Zilberman, İstanbul, Türkiye, 2018), Kentsel Adalet (CerModern, Ankara, Türkiye, 2015), Venedik Bienali Italyan Pavyonu (Venedik, İtalya, 2011) ve Teatro Comunale (İtalya, 2000). Sanatçının çalışmaları MOCAK–Krakow Çağdaş Sanat Müzesi (Krakow, Polonya) ve National Gallery of Victoria (Melburn, Avusturalya) dahil olmak üzere Avrupa ve Orta Doğu’daki pek çok özel koleksiyonda yer almaktadır.